Срцето што пее

Иван Илин Од памтивек луѓето зборуваат и пишуваат за справедливоста: можеби, уште оттогаш, кога почнале воопшто да зборуваат и пишуваат… Но до денес ова прашање, очигледно, не е решено, – што е тоа справедливост и како да ја реализираме во животот? Тешко им е на луѓето да се согласат по ова прашање, бидејќи тие чувствуваат…

Книгата „Срцето што пее“ е дело на рускиот религиозен философ Иван Александрович Илин. Во неа сретнуваме длабоки размислувања за Бога, за животот, за човекот, за болестите, за смислата на животот итн. Оваа книга е полезна не само за верниците, туку и за рамнодушните и неверниците. Секој ќе најде голема духовна полза и наслада. Ви ја…

Колку тешко, речиси неподносливо е тоа чувство, дека „тој мене ме мрази“… Какво чувство на сопствена немоќ загосподарува со душата… Сакаш да не размислуваш за тоа; и ова понекогаш успева. Но и да не размислуваш, сепак во духовниот етер ја чувствуваш таа струја, тој тек на туѓата одбивност, презир и зли намери. И не знаеш…

Ова беше пред неколку години. Сите се подготвуваа да го празнуваат Рождеството Христово, ја китеа елката, ги подготвуваа подароците. А јас бев осамен во туѓа земја, ни семејство, ни пријател; и ми се чинеше, дека сум оставен и заборавен од сите луѓе. Наоколу беше пусто и немаше љубов: далечен град, туѓи луѓе, стврднати срца. И…

Кај луѓето неретко се случува ова: ако некој е лишен од нешто, тогаш нему му е непријатно кога гледа, дека другите го имаат она, што тој го нема. „Она што јас го немам, нека го немаат и другите“. Непријатно е да осознаеш дека си лишен и изоставен. Туѓата предност повредува и навредува; и ретко кој…

Од што се разбудив јас денес толку рано? Можеби, ноќната бубачка се покажа на разденување? Или дојдоа тивки грмежи на далечна бура? Или до мојата душа се допре тој молчалив укор на мирот што се буди, кој го затекнува секого, задлабочен во зората во своите осамени сништа? Не знам. Но само што скокнав со такво…

Иван Александрович Илин Секој од нас во својот живот има такви периоди, кога природната, природно дадената осаменост одеднаш почнува да ни се чини тешка и горка: се чувствуваш себеси од сите напуштен и беспомошен, бараш другар, а не се наоѓа другар… И тогаш зачудено и збунето се прашуваш себеси: како можеше да ми се случи…

Иван Александрович Илин Не, јас сè уште не научив да ја распознавам и да ја носам својата вина. За тоа ми треба повеќе храброст и смирение. Но постои можност некогаш да го достигнам тоа. Колку тегобно, понекогаш измачувачки тешко е да се увиди и признае својата вина. Душата почнува неспокојно да се метка, а потоа…