Елефтериос Елефтеријадис
Сите стоиме околу Крстот, но секој и различно Го гледа…
За некои е една глетка: „Земи, земи“, викаат, „распни Го“.
За некои други е казна. Некои од распнатите се подбиваат, во нивниот последен миг.
Некои се распнувани и шепотат: „Спомни си…“.
А некои станува Киринејци. Доброволно го носат на грбот, заради оние кои ги љубат.
Некои паѓаат во малодушност и исчезнуваат од страв, кога се издига Крстот.
А некои го доживуваат како двоостар меч. И самите го издигаат сѐ до доаѓањето на Воскресението.
Некои го бараат цел живот. И барем да го почувствуваат кога ќе го откријат.
А построи и Еден Кој Го зема Крстот и од казна го направи избавување. Од проклетство – Воскресение. Од мрак – надеж.
Сите стоиме околу Крстот. Но, секој различно го гледа…
Крени го Крстот на својот грб, човеку, и држи го погледот кон Воскресението.
Превод од грчки јазик: Свештеник Јани Мулев