Димитриј Панагопулос, свештенопроповедник
Еднаш бевме на поклоничко патување кај преподобен Патапиј (неговиот спомен се слави на 8/21 декември) во Лутраки со осум автобуси.
Во мојот автобус имаше еден пар од Кипар. Мажот не веруваше во ништо. И кога слушна дека зборувам и го насочував народот за тоа, каде одиме и што ќе видиме таму, ми рече:
- Какви мрачни работи се овие? Каде нѐ носи? На гробишта ли ќе нѐ носи овој?
И кога стигнавме таму, воопшто не дојде внатре за да се поклони пред светителот. Ја зеде жена си и побара да оди и да се одмори некаде, со оправдување дека е многу уморен и такви некои работи.
Монахињите му дадоа некоја ќелија да оди и да се одмори.
Тукушто отиде да се одмори, му се појави свети Патапиј седнат на еден камен, на скалите кои се наоѓаат надвор од портата каде што се чуваат нетлените негови мошти и му се смееше. Потоа светителот му рече:
- Зошто не дојде тука?
- Кој си ти?
- Јас сум оној кој е тука.
- Но тука е свети Патапиј, но јас не…
- Да, јас сум тој…
- Па ти си жив!
- А ти што мислеше, дека сум умрен?
- Ти си таму внатре?
- Да, јас сум…
Стана преплашен од креветот и ја разбуди жена си велејќи:
- Жено, станувај!
- Зошто да станувам? Па сега легнавме…
- Стани да одиме долу!
- Па нели ти не сакаше да одиме таму.
Стана и отидоа долу во црквичката каде што се моштите на светителот. И го следа свети Патапиј како седи на каменот, како што го виде во сонот и му се смешка! И му направи знак, како да му вели: Ајде, влези внатре!
Влезе и тој внатре, потресен, шаштисан, го беше изгубил говорот… и влезе внатре и се поклони на моштите на свети Патапиј. И остана таму до утрото како кутре, понизен и исцрпен! Покрај светителот… За жал, некои мислат дека светителите се само мртви коски…
Превод од грчки јазик: Свештеник Јани Мулев